سنجش تأثیر‌پذیری از روانشناسی شهادت در رویه عملی دادسراهای شهر تهران

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 استاد دانشگاه تهران/ آزاد اسلامی علوم و تحقیقات واحد تهران

2 کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، نویسنده مسؤول

چکیده

 این مقاله با هدف تبیین تأثیر یافته‌های روانشناسی بر اعتبار شهادت شهود و بررسی رویه عملی دادسراهای شهر تهران در این خصوص به ارائه شاخص‌ها و معیارهایی برای ارزیابی اعتبار شهادت شهود می‌پردازد.
پرسش اصلی این پژوهش عبارت است از اینکه؛ یافته‌های روانشناسی چگونه می‌تواند بر نظام ارزیابی اعتبار شهادت شهود تأثیر‌گذار باشد. روش به کار گرفته‌شده در پژوهش حاضر به شیوه کتابخانه‌ای و میدانی و با استفاده از ابزارهای فیش‌برداری و پرسش‌نامه می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه قضات دادسراهای شهر تهران هستند و نمونه آماری، 30 نفر از قضات دادسراها هستند که به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شده‌اند. اطلاعات جمع‌آوری‌شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و با آزمون‌های پارامتری یا ناپارامتری توسط نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهند که با استفاده از یافته‌های روانشناسی می‌توان به شاخص‌های معتبری در خصوص ارزیابی اعتبار شهادت شهود دست یافت. همچنین آزمون‌های آماری گویای این موضوع است که قضات دادسراهای شهر تهران از برخی از شاخص‌های روانشناسی در ارزشیابی اعتبار شهادت شهود پیروی نمی‌کنند. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Assessing Effectiveness of Testimony Psychology in Scientific Procedure of Tehran City Courts

نویسندگان [English]

  • Mohammad Ashouri 1
  • Asiye Akbarisharak 2
1
2
چکیده [English]

The aims of this article is to explain the impact of psychological findings on intuition testimony credibility and assessing scientific procedure of Tehran City courts, in this regard To provide indicators and criteria for assessing ting the testimony credibility.
The main question of this study is that how can psychology findings affect the assessment system of credibility. The method used in this research is library and field method and by means of testimony taking and questionnaire. The study statistical population included all judges in Tehran courts and statistical sample are 30 people from courts judges who were selected using random sampling method. Information collected using descriptive and inferential statistics and parametric or non-parametric tests analyzed by SPSS software. The findings of this study show that using psychology findings, can be reached to reliable indicators to assess testimony credibility. In addition statistical analysis indicates that the judges of Tehran prosecutor's offices not follow some psychology indicators in assessing intuition testimony credibility.

کلیدواژه‌ها [English]

  • testimony
  • Assessment
  • Testimony Psychology
  • Witness Credibility

مراجع

الف. منابع فارسی
اتکینسون، ریتا ال، ریچارد سی اتکینسون، ادوارد ای اسمیت، داریل ج بم، سوزان نولن هوکسما. زمینه روانشناسی هیلگارد. ویرایش دوم. ترجمه محمدنقی براهنی و بهروز بیرشک و مهرداد بیک و رضا زمانی و مهرناز شهرآرای و یوسف کریمی و نیسان گاهان و مهدی محی‌الدین. تهران: انتشارات رشد، 1382.
اوشی، مایکل، مغز. چاپ دوم. ترجمه ابوالفضل حقیری، تهران: بصیرت، 1390.
آی، ریچارد، لاینون، لئونارد دیوید گوداشتاین. ارزیابی شخصیت. ترجمه سیامک نقشبندی و علی قربانی و حمیدرضا شاهی برواتی و الهام ارجمند. تهران: انتشارات روان، 1382.   
دادستان، پریرخ. روانشناسی جنایی. چاپ ششم. تهران: انتشارات سمت، 1382.
عمیدی، علی، نظریه نمونه‌گیری و کاربردهای آن. ج 1. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، 1387.
گورف، فرانسوا. روانشناسی قضایی. ترجمه محمدحسین سروری. تهران: نوبهار، 1382.
ب. منابع انگلیسی
Brickman, A. M., and YStern. Aging and Memory in Humans. New York. NY. USA: Columbia University, 2009.
Clifford, B, and R. J Scott. “Individual and Sittuational Factors in Eyewitness Testimony.” Journal of Applied Psychology (1978).
Craik, F. I. M. “Age Difference in Recognition Memory.” Quarterly Journal of Experimental Psychology (1971).
Feller, Chole J. Does Age Affect Short Term Memory. California: State Science Fair, 2007.
Gee, H. Book Review. Eyewitness Testimony and Cross-racial Identification. NewEngland: Law Review, 2000.
Goodman, G, and B. Rudy and I. Davis. “Effects of Past Abuse Experiences on Childrens Eyewitness Memory.” Law and Human Behavior. American Psychological Association (2001).
Johnson, C, and B. Scott. “Eyewitness Testimony and Suspect Identification.” Journal of American Psychologist (1979).
Kapardis, Andreas. Psychology and Law. New York: Cambridge University Press, 2003.
Karson, David. Appling Psychology to Criminal Justice. Uk: Institute of Criminal Justice Studies at the University of Portsmouth, 2007.
Kline, D. W, and I. E. Baren. “Age Difference in Dichotic Listening.” Experimental Aging Research (1975).
Loftus, E. Eyewitness Testimony. Cambridge: Harvard University Press, 1997.
Loftus, E., and G. R. Loftus and J. Messo. “Some Facts about Weapen Focus.” Law and Human Behavior (1987).
Myers, John E. A. “Adjudication of Child Sexual Abuse Cases.” Journal Sexual Abuse of Children (1994).
Wells, G. L. M. R. Lipp and T. Ostroom. “Guideines for Empirically Assessing the Fairness of Lineup.” Law and Human Behavior. American Psychological Association (1979).
Yarmey, D. “Diffrences in Eyewitness Testimony. Personality and Individual Differences.” American Psychological Association (2010).
Yarmey, D. The Psychology of Eyewitness Testimony. New York: Free Press, 1979.
 
 
پژوهشهای حقوق جزا و جرم شناسی
دوره 4، شماره 7
فروردین 1395
صفحه 57-85

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار